Nietsvermoedend trok ik de NRC Next uit de bus. Wat was ‘ie dik. Oja, tuurlijk, de Lowlandsbijlage. Duh, hoe kon ik dat nou vergeten.
Jaa, ik ga weer.
Ergens begin deze eeuw ging ik voor het laatst. Ik herinner me blote voeten op het gras, vage dansbewegingen makend met vriend M terwijl le Peuple de l’Herbe speelde.
De spacecake waar ik niet zozeer van ging zweven, als wel een halve dag wezenloos tegen de Charlie hangen.
Twee jongens die ’s nachts op het festivalterrein met elkaar belden met een stuk meloenschil.
Ik herinner me de 24-uurstent, waar bleek dat je toch nog kon dansen ook al dacht je drie uur geleden al: laat ik m’n tent eens gaan opzoeken.
Wat mij betreft mag de hemel eruitzien als de 24-uurstent.
Tussen begin deze eeuw en nu zat ik in Yaoundée expat te wezen en kreeg een kind. Allebei geen ideale voorwaarden voor een weekend je van de wereld dansen.
Dit jaar offerde vriend P zich op om kaartjes te bemachtigen. En hij had ze.
Dus ga ik eens kijken hoe het staat met mijn kennis van psychedelische indiepoprock en postdubstep.
Ongetwijfeld uitstekend.
Toch slaat me, bladerend door de programmakrant, de schrik om het hart. Er moet gekozen worden. En niet zo’n beetje ook.
Ga je naar die sympathieke band van die jonge gasten die dat ene leuke liedje hadden? En dan maar afwachten of de rest van hun repertoire ook wat is?
Of ga je voor de grote namen, waarvan je in ieder geval drie liedjes kunt meeblèren en alvast weet in welke dansmood – ritmisch heen en weer deinen/tegen je buurman opbeuken/ handen in de lucht en springen! – je moet verschijnen?
Die keuze is van levensbelang.
Je wilt echt niet dat tering goeie indiebandje missen waar na afloop de kranten vol van staan.
Je zult zien: die mis ik.
En dan zijn er nog de vragenstellers na afloop. Ze zijn in te delen in twee kampen. Mensen uit het indiekamp zeggen: “Ben je niet naar [vul vage niet uit spreken indiebandnaam in] geweest?? Zonde!! ”
Het grote namenkamp: “Ben je niet naar [vul grote naam met veel hits in] geweest?? Waarom niet? ”
En dan stamel je iets als: “Zo stom, verkeerd op het blokkenschema gekeken, en toen stonden we dus vooraan in de Alpha in plaats van in de Bravo. Ja, en voor je dan terugbent.”
Of: “Iemand uit ons clubje zat vast op een dixie en toen moesten we hulp halen. Ze was flauw gevallen en we moesten haar onder de douche zetten en zodoende hebben we dat optreden dus gemist. Echt balen.”
Eén keuze is snel gemaakt: geen literatuur voor mij dit jaar. Die boycot ik omdat vriend P met zijn ingezonden verhaal NIET op de shortlist van de Lowlands schrijfwedstrijd staat. Dus lopen vriend P en ik rigoureus ieder literatuuroptreden voorbij. Tenzij schrijfwedstrijd-jurylid Renske de Greef bereid is te tongzoenen met vriend P, dan gaat hij misschien wel.
Voor de rest ga ik nog even puzzelen. Als ik er niet uitkom weet ik het wel. Iets met 24 uur. Altijd goed.
